Noriko Ogawa 

Noriko Ogawa 

Japonia

Noriko Ogawa zdobyła światowy rozgłos między innymi dzięki sukcesowi odniesionemu w 1987 podczas Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego w Leeds. Według gazety Telegraph „olśniewająco poetyka gra” Ogawy wyróżnia ją spośród rówieśników, a uznanie jakie zdobyła po nagraniu wszystkich dzieł Debussy’ego z BIS Records potwierdza jej niekwestionowaną pozycję znawczyni twórczości tego kompozytora.

Ogawa występuje ze wszystkimi znaczącymi orkiestrami z Wielkiej Brytanii, Europy, Japonii oraz Stanów Zjednoczonych. Upodobania muzyczne artystki są bardzo różnorodne – i obejmują twórczość Takemitsu, kompozytorów romantycznych, takich jak Prokofiew i Rachmaninow, oraz współczesne koncerty zamawiane u Grahama Fitkina i Dai Fujikura. Artystka pracowała z takimi sławami dyrygentury jak Dutoit, Vanska, Vonk, Lazarew, de Roo, Brabbins, Pesek, Slatkin, Fischer, Herbig, Otaka, Rozhdestvensky czy Tortelier.

Ogawa zyskała także sławę dzięki swym recitalom oraz muzyce kameralnej. W lutym 2008 roku debiutowała recitalem wykonanym w Suntory Hall w Japonii, z okazji 20-lecia pracy. Artystka zrealizowała godne uwagi projekty związane z muzyką kameralną, m.in. tournee w Japonii wraz członkami orkiestry Filharmonii Berlińskiej oraz kierownikiem Filharmonii Wiedeńskiej, Rainerem Honeckiem. W roku 2001 Ogawa wraz z Kathryn Stott rozpoczęły pracę w duecie, prezentując premierowe wykonania koncertu na dwa fortepiany Circuit Grahama Fitkina, wspomnieć należy o światowej premierze mającej miejsce w Bridgewater Hall. Ogawa współpracowała także z Stevenem Isserlisem, Isabelle van Keulen, Martinem Roscoe, Michaelem Collinsem oraz Peterem Donohoe.

Będąc rzeczniczką tworzenia dzieł na zamówienie, Ogawa brała udział w wielu wykonaniach premierowych. Odbyła tournee po Japonii wraz z Evelyn Glennie, prezentując premierowe wykonanie nowo zamówionego dzieła na dwa fortepiany oraz perkusję skomponowanego przez Yoshihiro Kanno. W lutym 2009 Ogawa wystąpiła z premierowym wykonaniem Ampere Dai Fujikura na fortepian oraz fortepian dziecięcy, wraz z orkiestrą filharmoniczną oraz Martyn’em Brabbins’em. Obecne Ogawa zamówiła u Kanno przełomową serię czterech utworów recitalowych, w których, oprócz pianina, pojawią się także tradycyjne instrumenty japońskie; pierwszy utwór zatytułowano Hikari no Ryushi (Cząstka światła), drugi Mizu no Ryushi (Cząstka wody).

Od roku 1997 Noriko Ogawa nagrywa wyłącznie z BIS Records. Oprócz jej zwycięskiej serii Gramophone Editor’s Choice, zawierającej wszystkie dzieła Debussy’ego (niedługo uzupełnione fantazją na fortepian i orkiestrę), jej nagrania dla tej wytwórni płytowej obejmują także Riverrun Toru Takemitsu (także Magazyn Gramophone Editor’s Choice) i Mussorgsky Pictures at an Exhibition (Magazyn BBC Music Critics’ Choice).
W dyskografii Ogawy odnajdziemy także dzieła Rachmaninowa, Czerepnina, Saint-Saens’a, Griega, Deliusa czy Circuit Grahama Fitkina zagrany w duecie z Kathryn Stott.

Oprócz występów oraz nagrań, Ogawa zdobyła popularność pracując w radio i telewizji, ostatnio pojawiła się w serii produkowanej przez BBC Worldwide ‘Visionaries’, a także w programach NHK (japońska telewizja publiczna) oraz telewizji Nippon Television. Ogawa pełni także rolę członka jury podczas konkursu BBC Young Musician of the Year (Młody Muzyk Roku), Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. E. Honens oraz Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego w Szkocji. W Japonii, w swoim rodzinnym mieście, Ogawa jest doradcą do spraw artystycznych MUZA Kawasaki Symphony Hall (www.kawasaki-sym-hall.jp). W roku 1999 japońskie Ministerstwo Edukacji przyznało jej nagrodę Art Prize w uznaniu zasług dla krzewienia kultury japońskiej na świecie, otrzymała także nagrodę Okura Prize za wybitny wkład w kulturę muzyczną Japonii. Ogawa oddaje się też działalności pisarskiej, ukończyła swoją pierwszą książkę (opublikowaną w Japonii), pisze także regularnie felietony w prasie muzycznej, zarówno w Wielkiej Brytanii jak i Japonii.