dr hab. Agata Nowakowska-Gumiela prof. AMFN

I ETAP

10.11.2025

1. OTA Saya, Japonia, Ur. 12.11.1994

J. Haydn – Sonata No. 56 in D major, Hob. XVI: 42

• Andante con espressione
  
• Vivace assai

A. Scriabin – Sonata No. 7, Op. 64

F. Liszt – Paraphrase de concert sur Rigoletto, S. 434

Pierwszy dzień przesłuchań I etapu rozpoczęła japońska pianistka Ota Saya, która w zaprezentowanym na fortepianie Fazioli programie miała okazję pokazać się w trzech zróżnicowanych stylach. Sonatę D-dur Haydna zinterpretowała z dobrym wyczuciem czasu i artykulacji, a w VII Sonacie Scriabina interesująco operowała cieniowaniem barw i umiejętnym kształtowaniem złożonych planów rytmicznych w kontrastujących rejestrach. Swój występ zakończyła Parafrazą koncertową na tematy z „Rigoletta” F. Liszta, w której z rozmachem łączyła tematy wokalne z perlistymi figuracjami i kaskadami oktaw. Całość zabrzmiała bardzo pewnie – można odnieść wrażenie, że artystka czuje się w Bydgoszczy wyjątkowo swobodnie, bowiem to już jej trzeci udział w Konkursie Paderewskiego.

2. ARTESE Alessandro, Włochy, Ur. 10.09.2001

J. Haydn – Sonata in E minor, Hob. XVI: 34

• Presto
• Adagio
• Vivace molto

F. Chopin – Étude in E minor, Op. 25 No. 5

A. Scriabin – Sonata No. 5, Op. 53

Włoski pianista Alessandro Artese zaprezentował program o podobnej konstrukcji. W Sonacie e-moll Haydna wydobył z instrumentu Fazioli całą gamę miękkich, subtelnych brzmień, nie rezygnując przy tym z blasku i lekkości. Etiuda Chopina op. 25 nr 5 stanowiła romantyczną kontynuację tonacji e-moll oraz pomost między klasyczną formą sonatową a jej XX-wieczną reinterpretacją w wizji Skriabina. V Sonata tego kompozytora zabrzmiała barwnie, miejscami efemerycznie, a gdzie indziej – z pełnym pasji uniesieniem. Artese okazał się pianistą wrażliwym, o bogatej wyobraźni dźwiękowej.

3. KIM Sunmin, Republika Korei, Ur. 14.02.2002

D. Scarlatti – Sonata in C major, K. 420

D. Scarlatti – Sonata in C minor, K. 56

M. Ravel – Miroirs:

• No. 1 Noctuelles
• No. 3 Une barque sur l’océan

S. Prokofiev – Sonata No. 3 in A minor, Op. 28 “From Old Notebooks”

Pianista z Korei Sunmin Kim (Shigeru Kawai) postawił przede wszystkim na połączenie zróżnicowanej stylistyki XX wieku z wywodzącymi się z muzyki klawesynowej sonatami Scarlattiego. W jego ujęciu zabrzmiały one dość ekspresyjnie, ze względu na szczodre użycie prawego pedału. Za to elastyczność kształtowania figuracji i przepływu planów świetnie sprawdziła się w malarskich miniaturach Ravela, szczególnie w „Barce na oceanie”. III Sonata Prokofieva kipiała zaś temperamentem, który poniósłszy pianistę do gry w szaleńczym tempie z jednej strony budził podziw, z drugiej jednak nie pozostawiał wystarczającej przestrzeni na wydobycie wszystkich struktur rytmicznych utworu.

4. MIYOSHI Asaka, Japonia, Ur. 02.06.1994

E. Tsuchida – Undulation

F. Chopin – Étude in A-flat major, Op. 10 No. 10

C. Debussy – Étude No. 6 Pour les huit doigts, L. 136

W. A. Mozart – Sonata No.4 in E-flat major, K. 282

• Adagio
• Menuetto I
• Menuetto II
• Allegro

F. Chopin – Ballade No. 4 in F minor, Op. 52

Reprezentująca Japonię Asaka Miyoshi rozpoczęła swój występ na fortepianie Yamaha od współczesnej kompozycji „Undulation” E. Tsuchidy, w której mogła swobodnie zanurzyć się w nowoczesnej fakturze brzmieniowej, zanim sięgnęła po bardziej filigranowe dzieła Mozarta i Debussy’ego. W etiudach słychać było bardzo dobrą dyspozycję techniczną, która szczególnie uwidoczniła się w transparentnej strukturze etiudy „Na osiem palców” Debussy’ego. Ballada Chopina opowiedziana w zwartej i dramatycznej konwencji, z zaskakująco pięknymi dźwiękowo fragmentami w momentach melancholijnego piano.

5. ZHANG Lezi, Chiny, Ur. 02.06.2005

W. A. Mozart – Sonata No. 2 in F major, K. 280

• Allegro assai
• Adagio
• Presto

A. Berg – Sonata in B minor, Op. 1

F. Chopin – Scherzo No. 3 in C-sharp minor, Op. 39

Chińska pianistka Lezi Zhang (Steinway) urzekła młodzieńczą świeżością w interpretacji Sonaty Mozarta, w której szybkie części tchnęły radością i energią, kontrastując z pełnym prostoty i głębi Adagio. Wybór Sonaty Berga dowiódł jej dojrzałości artystycznej i umiejętności poruszania się w gęstej, polifonicznej fakturze o złożonej harmonii. Pianistka precyzyjnie poprowadziła architekturę tego jednoczęściowego dzieła. Wykonane na zakończenie Scherzo Chopina nie w pełni jednak przekonało ze względu na zbyt ofensywną ekspresję i niektóre rozwiązania agogiczne.

6. THOMAS Gaspard, Francja, Ur. 15.10.1997

D. Scarlatti – Sonata in G major, K. 144

D. Scarlatti – Sonata in G major, K. 427

K. Szymanowski – Variations in B-flat minor, Op. 3

M. Ravel – Gaspard de la nuit, M. 55: Scarbo

Fortepian marki Steinway wybrał również kolejny uczestnik Gaspard Thomas, który rozpoczął swój występ od dwóch skontrastowanych sonat Scarlattiego w tonacji G-dur. Dość jednorodne brzmienie, zwłaszcza w wolniejszej z nich pozostawiło pewien niedosyt i wydało się dziś cechą tego wykonawcy. Z tego powodu w Wariacjach Szymanowskiego, zagranych pod wieloma względami interesująco i z dobrym opanowaniem złożonej struktury, brakowało mi elementu charakterystycznej przestrzeni między planami, z których utkane są poszczególne ogniwa. W jednym z najtrudniejszych dzieł fortepianowych, jakim jest ostatnia część cyklu „Gaspard de la nui” – „Scarbo”, pokazał jednak dużą dozę wirtuozerii i panowania nad klawiaturą, a finał zabrzmiał naprawdę świetnie.

7. JEON Jongwon, Republika Korei, Ur. 01.12.2000

J. Haydn – Sonata in D major, Hob. XVI: 42

• Andante con espressione
• Vivace assai

M. Ravel – Miroirs:

• No. 2 Oiseaux tristes
• No. 3 Une barque sur l’océan
• No. 4 Alborada del gracioso

W wykonaniu koreańskiego pianisty Jongwon Jeon (Fazioli) po raz drugi dzisiaj zabrzmiała Sonata D-dur Haydna, zagrana swobodnie i z dużą swadą w części Vivace. Ale zdecydowaną dominantą jego występu była interpretacja trzech części „Miroirs” Ravela. Fortepian brzmiał niezwykle przestrzennie, kolorowo, skrząc się migotaniem sopranów i tonąc w głębi basów. Pianiście udało się uzyskać niezwykły efekt ogromnego spokoju narracji mimo bardzo szybkiego tempa planu figuracyjnego, a słuchacza oprowadzać niczym po galerii obrazów dźwiękowych. Bardzo ciekawa osobowość.

8. LEE Jaeyoon, Republika Korei, Ur. 19.07.1997

D. Scarlatti – Sonata in G major, K. 454

F. Chopin – Andante spianato et Grande Polonaise brillante in E-flat

major, Op. 22

B. Bartók – Suite, Op. 14, Sz. 62

• Allegretto
• Scherzo
• Allegro molto
• Sostenuto

Sesję popołudniową otworzył występ koreańskiej pianistki Jaeyoon Lee, która wybrała fortepian Fazioli. Udało jej się ukazać lekkość i selektywność artykulacji w Sonacie Scarlattiego oraz temperament i dobre wyczucie pulsu w motorycznej Suicie Bartoka. Być może za sprawą kolejności wykonywania utworów, Polonez Chopina, mający w zamyśle charakter brillante zabrzmiał momentami ciężko i bez oczekiwanego polotu.

9. IBARAKI Ayumu, Japonia, Ur. 07.05.1997

J. Haydn – Sonata No. 53 in E minor, Hob. XVI: 34

• Presto
• Adagio
• Finale. Molto vivace

M. Ravel – Miroirs:

• No. 1 Noctuelles
• No. 3 Une barque sur l’océan

D. Shostakovich – Prelude and Fugue D-flat major, Op. 87 No. 15

Kolejnym wykonawcą był Ayumu Ibaraki z Japonii (Shigeru Kawai), a pod jego palcami zabrzmiała Sonata e-moll Haydna, w której na plus zdecydowanie wyróżnił się Finał. W Ravelu pianista pokazał większą wrażliwość na zróżnicowanie dźwięku, a popularna w dzisiejszej sesji „Un barque sur l’océan” zabrzmiała szerokim wachlarzem barw, choć morskie fale przybierały niemal sztormowy charakter. Wrażenie to wynikało częściowo z trudnej równowagi pomiędzy akustyką sali a specyfiką instrumentu. W efektownej fudze Szostakowicza pianista zademonstrował kontrolę nad motoryką i skomplikowaną polifonią pełną nagłych skoków i kontrastów.

10. NAKAZAWA Mai, Japonia, Ur. 06.08.2002

J. S. Bach – Fantasia and Fugue in A minor, BWV 904

F. Chopin – Scherzo No. 4 in E major, Op. 54

K. Szymanowski – Variations in B-flat minor, Op. 3

Mai Nakazawa, również reprezentująca Japonię, rozpoczęła swój recital (na instrumencie Kawai) z dużą kulturą dźwięku i świadomością formy. Fantazja i fuga a-moll Bacha zabrzmiała pod jej palcami klarownie i zrównoważenie, z naturalnym wyczuciem polifonii. W Scherzu Chopina pianistka zbudowała pełną napięć, a zarazem subtelną narrację, bogatą w niuanse barwowe i ekspresyjne. Ukłonem w stronę polskiej muzyki było wykonanie Wariacji b-moll Szymanowskiego – w wielu miejscach bardzo piękne i ekspresyjnie dojrzałe, choć niektóre z najbardziej wymagających technicznie wariacji nieco ucierpiały pod względem precyzji.

11. LIN Hao-Wei, Tajwan, Ur. 15.09.2004

L. van Beethoven – Sonata No. 30 in E major, Op. 109

• Vivace ma non troppo. Adagio espressivo
• Prestissimo
• Gesangvoll, mit innigster Empfindung. Andante molto cantabile ed espressivo

F. Chopin – Scherzo No. 4 in E major, Op. 54

Pianista z Tajwanu Lin Hao-Wei ciekawie skonstruował swój program wokół tonacji E-dur. Wymagającą wyrazowo Sonatę Beethovena op. 109 wykonał na fortepianie Yamaha interesująco, ze świadomością spójności formy i narracyjnych przeobrażeń zawartych w niej przeobrażeń. Choć w części Prestissimo pojawiła się tendencja do nieco przerysowanej artykulacji w momentach dramatycznych, a w Scherzu Chopina chciałoby się jeszcze odrobinę więcej lekkości i polotu, całość pozostawiła dobre wrażenie – był to występ młodzieńczy i szczery.

12. OLESZAK Michał, Polska, Ur. 05.02.2000

K. Szymanowski – Masques, Op. 34

• Schéhérazade
• Tantris le bouffon
• Sérénade de Don Juan

F. Liszt – Étude d’exécution transcendante, S. 139: No. 7 Eroica

Polski pianista Michał Oleszak, jeden z trzech reprezentantów naszego kraju w tegorocznej edycji konkursu, wybrał do I etapu wyrafinowany program, niemal w całości wypełniony cyklem „Maski” Karola Szymanowskiego. Artysta czuł się w tym repertuarze niezwykle swobodnie – fortepian Yamaha brzmiał pod jego palcami szlachetnie i wieloplanowo, z bogactwem artykulacyjnych niuansów i dynamicznych, jakie kryje ta skomplikowana partytura. Recital zakończył wirtuozowską Etiudą transcendentalną Liszta, zagraną z rozmachem, czysto i z pełną kontrolą brzmienia.

13. HAISMANN Julie, Francja, Ur. 04.07.2003

D. Scarlatti – Sonata in B-flat major, K. 545

I. J. Paderewski – Sonata in E-flat minor, Op. 21 (początek)

Julie Haismann z Francji (fortepian Steinway) była jedyną uczestniczką, która zdecydowała się sięgnąć po wielką formę patrona konkursu – Sonatę es-moll Ignacego Jana Paderewskiego. To dzieło rzadko pojawia się w programach konkursowych, a nawet w poprzednich edycjach konkursu mieliśmy niewiele okazji, by usłyszeć jego dramatyczny, romantyczny rozmach. Utwór jest rozbudowany fakturalnie i niezwykle wymagający pianistycznie, lecz Haismann sprostała wyzwaniu dzięki temperamentowi i muzykalności. Recital rozpoczęła stylowo dobraną Sonatą Scarlattiego, która tonacyjnie i nastrojowo stanowiła doskonałe wprowadzenie do monumentalnego dzieła Paderewskiego.